Jest ta kie-miej sce-u zbie gu-dróg, gdzie się spo ty-ka-z za cho-dem-Spokojnie p Jest ta kie-miej sce-u zbie gu-dróg, gdzie się spo ty-ka-z za cho-dem-p Jest ta kie-miej sce-u zbie gu-dróg, gdzie się spo ty-ka-z za cho-dem-p Jest ta kie-miej sce-u zbie gu-dróg, gdzie się spo ty-ka-z za cho-dem-wschód, nasz pę pek-świa ta,-nasz bie Jest takie miejsceu zbiegu dróg, Gdzie się spotykaz zachodem wschód Nasz pępek świata,nasz biedny raj Jest takie miejsce, taki kraj. Nad pastwiskamiciągnący dym, Wierzby jak maryw welonach mgły, Tu krzyż przydrożny,tam święty gaj Jest takie miejsce,taki kraj. Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić, Załamać ręce,płakać i pić, Plik co jesc przy cukrzycy ciazowej.zip na koncie użytkownika eldhovarghese89 • Data dodania: 8 lut 2015 Jest takie miejsce u zbiegu dróggdzie spotkać można zjawisko niezwykłe i rzadko spotykane. Kto z Was wie co i gdzie znajduje się na zdjęciach :) Jest takie miejsce u zbiegu "Jest takie miejsce u zbiegu dróg, Gdzie się spotyka z zachodem wschód Nasz pępek świata, Nasz biedny raj Jest takie miejsce, Taki kraj." Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Prowadzący I Proszę wszystkich o powstanie. Poczty sztandarowe sztandary wprowadzić. Do hymnu. Hymn Po hymnie Poczty sztandarowe spocznij. Polonez - taniec Wiersz ,, Kto Ty jesteś?” Prowadzący I Dzisiejszą akademię z okazji 100- lecia Polski Niepodległej poświęcamy tym wszystkim Polakom, którzy walczyli o wolność naszej ojczyzny podczas wielu wojen i bitew. Chcemy złożyć im hołd za życie, które oddali w imię niepodległości naszego państwa. Dedykujemy ten program też nam, którzy żyjemy w wolnym kraju. Prowadzący II 11 listopada 1918r. jest jedną z najważniejszych dat w dziejach Polski. Po 123 latach nasz naród odzyskał upragnioną niepodległość. Przez prawie pięć pokoleń nasze państwo nie istniało na mapach , rozdarte przez zaborców: Rosję, Prusy i Austrię. Ruchy narodowo – wyzwoleńcze nie ustawały. Kiedyż? Nam dzisiaj tak w duszach, jak kiedy się wiosna Z zimowej wyrywa niemocy. To smutek i żałość, to zorza radośna, To rozpacz jak wicher pólnocy. Ach! kiedyż za ciebie w bój skoczym spragnieni O! Polsko, ty matko miłości? I kiedyż przy huku dział, trzasku płomieni Podniesiem okrzyki wolności? I kiedyż uczynim, swobodni oracze, Lemiesze z pałaszy skrwawionych? Ach! kiedyż na ziemi już nikt nie zapłacze, Prócz rosy pól naszych zielonych. Prowadzący I Naród pozbawiony własnego państwa, zachował jedność i tożsamość. Polaków łączył wspólny język, świadomość narodowa oraz pragnienie utrzymania tradycji i starych obyczajów. Polska wykreślona z mapy Europy i świata pozostała w sercach i myślach Polaków. Adam Asnyk Póki w narodzie myśl swobody żyje, Wola i godność i męstwo człowiecze, Póki sam w ręce nie odda się czyje I praw się swoich do życia nie zrzecze, To ani łańcuch, co mu ściska szyję, Ani utkwione w jego piersiach miecze, Ani go przemoc żadna nie zabije, I w noc dziejowej hańby nie zawlecze. ,, Ojczyzno ma" – piosenka Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana, Ach, jak wielka dziś twoja rana, Ach jak długo cierpienie twe trwa! razy pragnęłaś wolności, Tyle razy gnębił Cię kat, Ale zawsze czynił to obcy, A dziś brata zabija brat! Ojczyzno ma... orzeł znów skrępowany, Krwawy łańcuch zwisa u szpon, Ale wkrótce zostanie zerwany, Bo wolności wybija dzwon. Ojczyzno ma... Królowo Polskiej Korony, Wolność, pokój, miłość dać racz By ten naród boleśnie gnębiony, Odtąd wiernie przy Tobie mógł trwać! O Matko ma, Tyś królową polskiego narodu, Tyś wolnością w czasie niewoli I nadzieją, gdy w sercach jej brak! ból przeszył serca Polaków, Pasterz-kapłan przelał swą krew, Abyś ty mógł żyć w wolnej Ojczyźnie, Bez cierpienia, bólu i krat. Ojczyzno ma... Prowadzący II Kiedy 1sierpnia 1914 roku wybuchła wojna między Rosją a Prusami i Austrią w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, ze nadchodzi czas wyzwolenia. Trzy państwa zaborcze rozpoczęły między sobą wojnę. Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. W mundurach państw antagonistycznych zmuszeni byli strzelać wzajemnie do siebie. Ta, co nie zginęła Rozdzielił nas mój bracie zły los i trzyma straż. W dwóch wrogich sobie szańcach patrzymy śmierci w twarz. W okopach pełnych jęku wsłuchani w armat huk. Stoimy na wprost siebie ja wróg twój, ty mój wróg. Las płacze, ziemia płacze w pożarach stoi świat, w dwóch wrogich sobie szańcach stoimy Ty i ja. A ja wciąż na jawie widzę I co noc mi się śni, Że Ta, co nie zginęła, Wyrośnie z naszej krwi. Pieśń o wodzu miłym - piosenka Wiersz ,, Okrucieństwo wojny" Wojno, straszna wojno Co za dureń Ciebie wszczyna Widziałem butnie idących Nadętych nienawiścią Mordujących Palących miasta i wsie Przychodzących i do naszego Kolbami rozbijających drzwi Choć były otwarte Automatem celujących W gniazdo piskląt ledwo opierzonych Sępio patrzących w nasze zalęknione Plujących matce w twarz Kopiących, wyzywających ojca Widziałem ważące śmierć pod skrzydłami Dzieci papierowych Skonane na mrozie Widziałem także wracających Prowadzonych do niewoli Z sumieniem czarnym od ludobójstwa Wygłodzonych Odmrożonych W szmatach Oszukanych Bez wiary w nikogo A wystarczyłoby przestrzegać Jednego, jedynego słowa- Nie zabijaj! Przytulmy Polskę do serca - piosenka 1/ Chłodny listopad - czas nadziei. Gotujcie broń chłopcy ze „Strzelca“. Przez kraj szeroki, chodźcie z nami! Przytulmy Polskę do serca! 2/ Skrzydła u ramion, pięść podniesiona. Jak z bicza strzelił prosta droga. Poszli - bo w żyłach kipi krew czerwona - bić się o Honor, Polskę, Boga! Ref. Z tysiąca piersi, z warg spękanych, ze snów szalonych śnionych na jawie, z gardeł - wybucha jak dynamit: Ojczyznę wolną wróć nam Panie ! 3/ Poszli, a każdy miał marzenie: o nowych Wiedniach, Samossierrach. W wątpiące serca tchnąć nadzieję, później hartować je w płomieniach. Ref. Z tysiąca piersi, z warg spękanych, ze snów szalonych śnionych na jawie, z gardeł - wybucha jak dynamit: Ojczyznę wolną wróć nam Panie ! 4/ Jak pionki w grze padają króle. Pali się ziemia pod stopami. Kapela gra, nowe rodzi sie bólem. My sól tej ziemi – lud wybrany Prowadzący I Marzenia Polaków spełniły się. Nadszedł czas wielkiej radości. 11 listopada 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. ,, Myślimy dzisiaj o Polsce” – piosenka Był czas, że Polski nie było na mapie. Dlaczego tak się musiało zdarzyć, że obcej mowy uczono w szkołach i trzeba było o Polsce marzyć? Refren: Myślimy dzisiaj o Polsce. Mówimy – nasz kraj ojczysty. Słuchamy polskiego hymnu. Trwa apel uroczysty. Myślimy dzisiaj o Polsce. Historia uczy pokory. Czytamy o latach wojen, zaborów i niewoli. Wiedzieli wszyscy, że kto się urodził w rodzinie polskiej, na polskiej ziemi, dopóki będzie pamiętał, walczył, polskiego serca w nim nic nie zmieni. Refren: Myślimy dzisiaj o Polsce…. III. Dziś wierzby stare przy drogach wciąż rosną. Słuchamy hymnu i Rotę znamy. Gra wiatr mazurki Chopina pięknie. Ojczyznę naszą na zawsze mamy. Refren: Myślimy dzisiaj o Polsce…. Nie wstydźmy się kochać Polski, nie mówmy o niej tylko od święta. Ginęli za wolność ludzie. Musimy o tym zawsze pamiętać. Prowadzący II Radość z odzyskanej wolności nie trwała długo. Znów u bram Polski stanęło niebezpieczeństwo. Wojna polsko – bolszewicka, bo o niej mowa, zabrała życie kolejnym młodym ludziom: braciom, mężom, ojcom. ,,Śpiewka 1920” - piosenka Nim kurz zawieje w polu znaki Zasypie wiatr ból i żal Śpiewajmy pamięć o tych chłopakach Śpiewajmy pamięć o tych dniach Nim czas odbierze mowę ptakom Kamienny krzyż zetrze w piach Śpiewajmy pamięć o tych chłopakach Śpiewajmy pamięć o tych dniach Kochany weź moje serce, nie chcę się bać Że to co najdroższe stracę na zawsze Weź moje serce gdyby zły czas zabrał Zabrał jedno z nas A gdy powrócisz w białych kwiatach Nie godna twych całować ran Śpiewajmy pamięć o tych chłopakach Śpiewajmy pamięć o tych dniach W zakolu rzeki wzbiera zima Warkocze wierzby szumią tak: Śpiewajmy pamięć o tych dziewczynach Śpiewajmy pamięć o tych dniach Ref. Kochany weź moje serce, nie chcę się bać...... Prowadzący I Po zakończeniu wojny polsko – bolszewickiej w kraju znów zapanowała radość. Niepodległa Niepokorna - piosenka Wielu zbrojnych tędy przeszło, Sporo się przelało łez, Lecz wracali tu z orkiestrą, Bo zwycięstwo jedno jest, Więc szumiały dla nich wierzby, I zakwitał biały bez, Kiedy szli do niepodległej, Spoza gór i rzek. ref: Niepodległa, niepokorna zawsze była, będzie, jest. Uskrzydlona bielą orła, bije rytmem naszych serc. Niepodległa, niepokorna już nie zniknie nigdy z map, Bo jest nasza, bo jest wolna, bo na imię Polska, Polska ma. kurz nie opadł z drogi, Jeszcze się czerwieni mak, a już wpisał czas w historię Tyle nowych dni i dat. Wszystkie znane i wciąż bliskie, Bo dotyczą przecież nas. I tej nuty Chopinowskiej, Która w sercach gra. ref: Niepodległa, niepokorna zawsze była, będzie, jest. Uskrzydlona bielą orła, bije rytmem naszych serc. Niepodległa, niepokorna już nie zniknie nigdy z map, Bo jest nasza, bo jest wolna, bo na imię Polska, Polska ma. Niepodległa, niepokorna już nie zniknie nigdy z map, Bo jest nasza, bo jest wolna, bo na imię Polska, ma. Niepodległa, niepokorna już nie zniknie nigdy z map, Bo jest nasza, bo jest wolna, bo na imię Polska ma. Polska ma. Wierzyński ,, Zielono mam w głowie” Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną i które mi świeci bez trosk i zachodu. Rozdaję wokoło mój uśmiech, bukiety rozdaję wokoło i jestem radosną wichurą zachwytu i szczęścia poety co zamiast człowiekiem powinien być wiosną! Prowadzący I Niestety i ten czas skończył się szybko …… za szybko. 1 września 1939r. Niemcy napadają na Polskę i rozpoczęła się II wojna światowa. Nasz kraj pochłonęła walka na dwóch frontach, ponieważ 17 września Armia Radziecka uderza na Polskę od wschodu. Tu walkę podjęli żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza czyli Kopiści. Brawo Kopiści - piosenka Prowadzący II Walki nie ustają. Wybucha Powstanie Warszawskie i do walki z okupantem staje każdy. Nawet dzieci. Dziś idę walczyć, mamo - piosenka Dziś idę walczyć - Mamo! Może nie wrócę więcej. Może mi przyjdzie polec tak samo jak tyle tysięcy, tysięcy. Może mi przyjdzie polec tak samo jak tyle tysięcy, tysięcy. Poległo Polskich żołnierzy za wolność naszą i sprawę. Ja w Polskę, Mamo, tak bardzo wierzę i w świętość naszej sprawy. Ja w Polskę, Mamo, tak bardzo wierzę i w świętość naszej sprawy. Dziś idę walczyć Mamo kochana, nie płacz, nie trzeba, ciesz się tak jak ja. Serce mam w piersi rozkołatane serce mi dziś tak cudnie gra. Tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku i śmiać się śmierci prosto w twarz! A potem zmierzyć - i prać - bez lęku za kraj! Za honor nasz! Elegia o chłopcu polskim Oddzielili Cię syneczku od snów, co jak motyl drżą, Haftowali ci syneczku, smutne oczy rudą krwią Malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg, Wyszywali wisielcami drzew płynące morze. Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć, Gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami. Odchowali cię w ciemnościach, odkarmili bochnem trwóg, Przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg. I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc I poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut – zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło? Miasto 44 - piosenka Był kiedyś inny świat Który znałeś ty, który znałam ja Odmierzałam czas w rytm twoich kroków Razem biegliśmy za Ogniem, który bezlitośnie zmienić miał Miasto w popiół... Był kiedyś inny świat Miłość bez tchu… Chcę ufać znów Że rozumiesz bez wielkich słów Że twoje usta dotkną jeszcze raz moich ust Zamykam oczy, czuję jak W twoich dłoniach tonie moja twarz Przysięgasz miłość aż po śmierć Słyszę wspólne bicie naszych serc I chociaż walczysz z całych sił O coś więcej niż parę chwil Po cichu ciągle wierzę, że nadejdzie taki dzień Gdy wrócisz by stąd zabrać mnie I powiesz mi: "Wciąż kocham cię" Wciąż kocham cię... Zamykam oczy, czuję jak W twoich dłoniach tonie moja twarz Przysięgasz miłość aż po śmierć Słyszę wspólne bicie naszych serc I chociaż walczysz z całych sił O coś więcej niż parę chwil Po cichu ciągle wierzę, że nadejdzie taki dzień Gdy wrócisz by stąd zabrać mnie I powiesz mi: "Wciąż kocham cię" Powróci tamten letni czas (Zabierz mnie!) Odżyje blask sierpniowych barw (Zabierz!) Będziemy razem dalej iść (Zabierz mnie!) By miasto nie przestało żyć I chociaż walczysz z całych sił O coś więcej niż parę chwil Po cichu ciągle wierzę, że nadejdzie taki dzień Gdy wrócisz by stąd zabrać mnie I powiesz mi: "Wciąż kocham cię" Wciąż kocham cię... Prowadzący I Polacy walczyli nadal. Wsławili się w wielu bitwach na frontach Europy. Przykładem może być Bitwa o Anglię, czy pod Monte Cassino. Wreszcie 8 maja 1945 roku hitlerowskie Niemcy podpisały akt kapitulacji. Polska została wyzwolona spod okupacji niemieckiej, ale na 44 lata znów dostała się pod nowe wpływy…. Tym razem komunistów. Mury- piosenka On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt On im dodawał pieśnią sil, śpiewał, że blisko już świt Świec tysiące palili mu, znad głów unosił się dym Śpiewał, że czas, by runął mur, oni śpiewali wraz z nim Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat! Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów Niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i dusz Śpiewali wiec, klaskali w rytm, jak wystrzał poklask ich brzmiał I ciążył łańcuch, zwlekał świt, on wciąż śpiewał i grał Wyrwij murom zęby krat Zerwij kajdany, połam bat A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat! Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas I z pieśnią, że już blisko świt, szli ulicami miast Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam! Kto sam, ten nasz najgorszy wróg! A śpiewak także był sam Patrzył na równy tłumów marsz Milczał wsłuchany w kroków huk A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg... Patrzy na równy tłumów marsz Milczy wsłuchany w kroków huk A mury rosną, rosną, rosną Łańcuch kołysze się u nóg... Prowadzący II Wreszcie 4 czerwca 1989r przeprowadzono pierwsze wolne wybory. Poprzedziły je strajki robotników, a następnie Okrągły Stół i podpisanie umów sierpniowych. Polska stała się wolnym, demokratycznym krajem. Co to jest Polska? Co to jest Polska?- Spytał Jaś w przedszkolu. Polska - to wieś i las i zboże w polu, szosa, którą pędzi do miasta autobus, i samolot, co leci wysoko, na tobą. Polska- to miasto, strumień i rzeka, i komin fabryczny, co dymi z daleka, a nawet obłoki, gdy nad nami mkną. Polska to jest także twój rodzinny dom. A przedszkole? Tak - i przedszkole, i róża w ogrodzie i książka na stole. Jak długo na Wawelu - piosenka Jak długo w sercach naszych Choć kropla polskiej krwi, Jak długo w sercach naszych Ojczysta miłość tkwi, Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród, Zwycięży Orzeł Biały, Zwycięży polski lud. Jak długo na Wawelu Brzmi Zygmuntowski dzwon, Jak długo z gór karpackich Rozbrzmiewa polski ton, Stać będzie.... Jak długo Wisła wody Na Bałtyk będzie słać, Jak długo polskie grody Nad Wisłą będą stać, Stać będzie... ,,Twój dom” Jest w każdym naszym słowie, a słowa są najprostsze – chleb, mama, dom gościnny i Wisła, i Mazowsze. I jest w czerwieni maków, i w białych kwiatach wiśni, w piosenkach wszystkich ptaków i w każdej naszej myśli. W mazurku chopinowskim i w czarnym węglu Śląska, i tu, gdzie serce mówi, że to jest właśnie – Polska. Tu wszędzie jest moja ojczyzna – jako tło dla wierszy. Moja mała ojczyzna Miejsce gdzieś w środku w sercu ukryte Które w naszej pamięci głęboko zostało wyryte. Znamy je i od zawsze kochamy I bardzo często do niego wracamy. Takie miejsce to mała ojczyzna Którą każdy pod innym imieniem zna. Czy to Londyn, czy Warszawa- Zawsze to ta sama sprawa. Dla mnie pod tymi słowami kryje się kraina, Zwana przez ludzi Borowina! Choć to nie metropolia I nie wspomina o niej żadna historia, To jest miejsce, w którym ptaki swe śpiewy ujawniają, A polne kwiaty szeptem w słońcu przemawiają. I nawet głuchy słyszy, jak świerszcz wśród ciszy lasu Układa melodie o dźwiękach pięknych jak suknie z atłasu. A jakby przyjrzeć się dokładnie, To można zobaczyć, jak tu jest ładnie. Bo ja nie muszę jej widzieć na mapie, Wystarczy mi tylko, że mogę usiąść na kanapie, Wyjrzeć przez okno i ujrzeć szczęście, Wiedząc, że mogę je widzieć częściej, Bo to mój dom, to radość, miłość, rodzina! Taka właśnie jest moja mała Borowina. Miejsce takie jak inne Miejsce takie jak inne, lecz urok swój ma. Każde miejsce wspomnienia kryje stare, Które wracają co dnia. Jezioro jak inne, lecz nadal słychać śmiech i płacz, który został i nie uleciał jak ptak Choć smutek tu był to odszedł z resztą Sił i powraca z rzadkością. Choć wiem, że kiedyś to miejsce opuszczę To wspomnienia zostaną na zawsze i Nie ulecą z wiatrem. ,,Jest taki kraj” - piosenka Jest takie miejsce u zbiegu dróg, Gdzie się spotyka z zachodem wschód... Nasz pępek świata, Nasz biedny raj... Jest takie miejsce, Taki kraj. Nad pastwiskami ciągnący dym, Wierzby jak mary, w welonach mgły... Tu krzyż przydrożny, Tam święty gaj... Jest takie miejsce, Taki kraj. Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić, Załamać ręce, płakać i pić... Ten święte prawo Ma, bez dwóch zdań... Jest takie miejsce, Taki kraj. Nadziei uczą ci, co na stos Potrafią rzucić swój życia los... Za ojców groby, Za Trzeci Maj... Jest takie miejsce, Taki kraj. Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi, Zwycięskiej chwały nadchodzą dni... Dopomóż Boże! I wytrwać daj... Tu nasze miejsce, To nasz kraj! ,,Gawęda o miłości do ziemi ojczystej” Bez tej miłości można żyć, mieć serce suche jak orzeszek, malutki los naparstkiem pić z dala od zgryzot i pocieszeń, na własną miarę znać nadzieję, w mroku kryjówkę sobie uwić, o blasku próchna mówić „dnieje”, o blasku słońca nic nie mówić. Jakiej miłości brakło im, że są jak okno wypalone, rozbite szkło, rozwiany dym, jak drzewo z nagła powalone, które za płytko wrosło w ziemię, któremu wyrwał wiatr korzenie i jeszcze żyje cząstkę czasu, ale już traci swe zielenie i już nie szumi w chórze lasu? Ziemio ojczysta, ziemio jasna, nie będę powalonym drzewem. Codziennie mocniej w ciebie wrastam radością, smutkiem, dumą, gniewem. Nie będę jak zerwana nić. Odrzucam pusto brzmiące słowa. Można nie kochać cię - i żyć, ale nie można owocować ,, Jesteśmy stąd” - piosenka na finał Jesteśmy stąd, jesteśmy stąd, Nad Wisłą nasze gniazda I każdy kąt znajomy tu I gródka ziemi każda. Jesteśmy stąd i chcemy dziś By Wisły brzeg rodzinny I każdy kąt na brzegu tym Piękniejszy był od innych. Nad Wisłą dzień się budzi Dzień się budzi, dzień się budzi Dobry dzień Piaszczysty brzeg wiślany Jeden ogród w las zielony, w las zielony zmień. Nad Wisłą dzień się budzi Dzień się budzi, wstaje świt Drzewami będzie szumiał Brzeg wiślany różą będzie kwitł. To wspólna sprawa, Jedna sprawa, jedna sprawa, Jedna myśl Nad Wisłą będzie piękniej, Będzie piękniej niż jest dziś. Jesteśmy stąd, jesteśmy stąd, Z tej ziemi sercu bliskiej. Więc dla niej dziś, te kwiaty są I dla niej drzewa wszystkie. Jesteśmy stąd, jesteśmy stąd Tu ślad zostanie po nas Bo w zieleń drzew i w każdy kwiat Wpiszemy swe imiona. Nad Wisłą dzień się budzi... To nasza wspólna sprawa Jedna sprawa, jedna sprawa jedna myśl Nad Wisłą będzie piękniej Będzie piękniej niż jest dziś. Taniec z biało – czerwonymi szarfami na tle piosenki ,, Jesteśmy stąd” Prowadzący I Baczność. Poczty sztandarowe sztandary wyprowadzić. Spocznij. Grażyna Bach – Żelewska Ewa Bradtke Katalog Dorota KoziołUroczystości, Scenariusze"100-lecie szkoły podstawowej w mszance" - scenariusz uroczystości Scenariusz uroczystości "100-lecie szkoły podstawowej w Mszance" Nauczyciel... jakże wiele to słowo znaczy. O losy jego na przestrzeni wieków upominało się wielu. Już w XVI wieku Andrzej Frycz Modrzewski z całej mocy podkreślał, jak ważne jest dla Rzeczpospolitej, aby broniła stanu nauczycielskiego wszelkimi sposobami i ochraniała go. Również Józef Ignacy Kraszewski, ogarniając swym sercem życie całego narodu, nie zapomniał i o nauczycielach. Akcentował konieczność wypełniania przez nich zadań narodowych, takich, jak rozwijanie polskości w warunkach wynaradawiania. W postaci polskiego pedagoga szczególnie mocno zaznaczył się motyw żarliwego patriotyzmu. Nauczyciele podtrzymywali ducha narodowego, strzegli młodzież przed deprawacją, krzepili serca miłością ojczyzny. To oni uczyli zasad humanitaryzmu i poszanowania drugiego człowieka. Nadal wychowują mądrością, uczą szlachetnej postawy niesienia pomocy wszystkim potrzebującym oraz walki z nieprawością i złem. Chciałabym słowa zakląć w perły, aby obsypać nimi Was; Chciałabym niebu skraść szafiru, a gwiazdom migotliwy blask, by nimi ubrać Waszą skroń... Niestety, nie ma takich czarów i nawet dobrze, że tak jest - - w naszych uśmiechach więcej żaru i wdzięczność macie naszych serc. Dzisiejszy dzień jest wyjątkowy, bo wzbogacony w nowe treści... Nie jest to jakiś sen nasz nowy, lecz... cień zadumy w sobie mieści... Gdyby mieć najpiękniejsze na świecie diamenty, gdyby mieć miliony w szkatułkach zamknięte, może wtedy moglibyśmy spłacić te odwieczne długi Waszej ciężkiej pracy i wielkie zasługi wieloletniej opieki trudu, poświęcenia, nocy nie przespanych i wyrozumienia. Lecz... diamentów i złota my nie posiadamy. Serca swe i miłość w zamian Wam oddamy... Ponieważ jest to dzień szczególny, pragniemy rozpocząć uroczystość od krótkiego przedstawienia historii powstania szkoły. Z kroniki szkoły- wpis z 1917 r. Chcąc podać dokładna historyję rozwoju tutejszej szkoły trzebaby mieć przed sobą akta tyczące tej sprawy, a tych brak zupełny, gdyż w wojnie światowej, której terenem była i Mszanka zostały zupełnie zniszczone. Jakkolwiek podane fakta zgodne są z prawdą to jednak nie są one dokładne, bo oparte tylko na pamięci piszącego, jak również i informacji mieszkańców. W listopadzie 1903 r. oddano do użytku budynek szkoły składający się z 1 klasy na 50 dzieci i mieszkanie dla nauczyciela jako też budynków gospodarskich i dnia 16 listopada 1903r. uroczyście naukę rozpoczęto. Po rok 1903 dzieci tutejszej gminy nie uczęszczały nigdzie do szkoły. Nieliczne jednostki mieszkańców przyswoiły sobie sztukę czytania i to tylko druku na książce do nabożeństwa w czasie wieczorów zimowych u jednego z miejscowych gospodarzy, który sam nie wiadomo gdzie, tę sztukę posiadł. W pierwszym roku istnienia szkoły ściągnięto na naukę dzieci w wieku od 6 do 10 roku życia i utworzono z nich 2 równorzędne oddziały stopnia I. Pierwszym nauczycielem został Jakub Skwara, który postanowił pracować nie tylko w szkole nad dziatwą, ale także nad ludem, by nazwa "nauczyciel ludowy" nie była czczem mianem. Toteż w 1905 r. założono uroczyście czytelnię. Krakowskie Towarzystwo Oświaty Ludowej dostarczyło książek, których liczba wynosiła do roku 1914, 130 egzemplarzy. Początkowo urządzano odczyty, które z biegiem czasu wskutek zapoznania się ze sztuką czytania starszej młodzieży, ograniczyły się do wypożyczania książek i czytania w domu. Nadmienić należy, że poczytność była wielka, szczególnie dzieła historycznego. Z ubolewaniem zaznacza się, że biblioteka ta doszczętnie zniszczoną została wskutek inwazji nieprzyjacielskiej. Nauka w jednoizbowej szkole odbywała się przez 7 lat, aż do 1910 r., kiedy to ukończono budowę drugiej sali lekcyjnej. Drugim stałym nauczycielem został Jan Wajda. Odtąd nauka odbywała się już normalnie. Niestety tylko do 1914r. Burze dziejowe dotknęły bowiem także Mszankę. 'Opowiedz nam, moja ojczyzno jak matka dzieciom ciekawym, o latach znaczonych blizną wiekach chwały i sławy. O wojach Mieszka nam powiedz, o słupach nad Odrą stawianych. Niech niesie Twoją opowieść wiatr halny i morskie skwały. Matczynej ucz nas miłości, jak ojciec w życie wprowadzaj, nie żałuj serdecznej troski, za trudy szczodrze nagradzaj. Biel śniegu i żar czerwieni i orły dumne, piastowskie, to wieczne symbole tej ziemi najbliższej sercu, bo polskiej! Wytłumacz nam, tak jak umiesz skąd czerwień i biel sztandarów. Niech ludzie żyją tu w dumie, że taki wydał ich naród. (Janusz Szczepkowski- "Opowiedz nam. Ojczyzno") Już w czerwcu 1914r. po wypadkach sarajewskich czuć było w powietrzu nadciągającą burzę wojny. Wypadki polityczne toczyły się szybkim tempem i dnia 1 sierpnia 1914 r. ogłoszono ogólną mobilizację. Wszystkich mężczyzn wojskowo wykształconych do 42 roku życia powołano pod broń. Nie było domu, gdzieby nie żegnano ojca, męża, syna lub brata. recytacja CHŁOPIEC: - Bywaj dziewczę, zdrowe, ojczyzna mnie woła! Idę za kraj walczyć wśród rodaków koła; I choć przyjdzie ścigać jak najdalej wroga, Nigdy nie zapomnę, jak mi jesteś droga. Po cóż ta łza w oku, po cóż serca bicie? tobiem winien miłość, a ojczyźnie życie! Pamiętaj, żeś Polka, że to za kraj walka, Niepodległość Polski to twoja rywalka. DZIEWCZYNKA: - Czuję to, bom Polka! Ojczyzna w potrzebie, Nie pamiętaj o mnie, nie oszczędzaj siebie, Kto nie zna jej cierpień i głos jej przytłumi, Niegodzien miłości i kochać nie umie. Nie oszczędził los i tutejszej szkoły, gdyż kierownik jej musiał zgłosić się do służby wojskowej. W szkole pozostał tylko jeden nauczyciel. Mimo toczącej się wojny nauka rozpoczęła się normalnie, lecz trwała tylko od 1 do 10 września, gdyż cofające się wojska austro-węgierskie zajęły budynek szkolny na swe pomieszczenie. Niedługo tu jednak popasały, gdyż naciśnięte przez Rosjan cofały się dalej na zachód. Przyszła inwazyja nieprzyjacielska. Po wycofaniu się ostatnich oddziałów wojsk austriacko-węgierskich, przez wieś tutejszą przechodziły wojska rosyjskie, maltretując wystraszonych mieszkańców, niszcząc i rabując ich mienie. Wypadki wojenne zmusiły jednak Rosjan do cofania się, dając im oparcie pod Gorlicami, a wieś nasza stała się terenem długich i uciążliwych walk pozycyjnych. Środkiem wsi od zachodu na wschód ciągnęły się rowy strzeleckie, tak, że południową część wsi zajmowały wojska austriacko-węgierskie, a północną - rosyjskie. Budynek szkolny znajdował się między liniami obronnymi. Ludność miejscowa, przywiązana do swych siedzib, pozostała na miejscu, nie wiedząc na jakie okropności wojny narażoną będzie. recytacja - "TA, CO NIE ZGINĘŁA" Rozdzielił nas, mój bracie, zły los i trzyma straż. W dwóch wrogich sobie szańcach patrzymy sobie w twarz. W okopach pełnych jęku, wsłuchani w armat huk, stoimy na wprost siebie ja - wróg twój, ty - mój wróg! Las płacze, ziemia płacze, w pożarach stoi świat, a ty wciąż mówisz do mnie: - To ja, twój brat... twój brat! O nie myśl o mnie, bracie, w śmiertelny idąc bój i w ogniu moich strzałów jak rycerz mężnie stój. A gdy mnie z dala ujrzysz, od razu bierz na cel i do polskiego serca moskiewską kulą strzel. Bo wciąż na jawie widzę i co noc mi się śni, że ta, co nie zginęła, wyrośnie z naszej krwi. Pożar i pociski armatnie niszczyły budynki mieszkalne i gospodarskie. Budynek szkolny należał do tych, które były uszkodzone częściowo. (piosenka: "MIEJCIE NADZIEJĘ") Dziś często nie zdajemy sobie sprawy, jak ogromne i trudne problemy stanęły przed Polakami u progu wolności. Jak wiele potrzeba było do ich rozwiązania: pracy i pieniędzy, myśli politycznej, ekonomicznej i technicznej, inicjatywy i codziennego trudu. Dziś w przeddzień rocznicy odzyskania niepodległości, warto zwrócić się wdzięczną myślą ku naszym dziadkom i pradziadkom, wspomnieć, jak z patriotyzmu i entuzjazmu, z walki i idei wyłoniła się Polska. recytacja: Synkowie moi, poszedłem w bój jako wasz dziadek, a ojciec mój, jak ojca ojciec i ojca dziad, co z Legionami przemierzył świat, szukając drogi przez krew i blizny do naszej wolnej Ojczyzny! Synkowie moi, da nam to Bóg, że spadną wreszcie kajdany z nóg, i nim wy męskich dojdziecie sił, jawą się stanie, co dziadek śnił, szczęściem zakwitnie krwią wieków żyzny łan naszej wolnej Ojczyzny. śpiew: "MASZERUJĄ STRZELCY" recytacja: Starym ojców naszym szlakiem przez krew idziem ku wolności! Z dawną pieśnią, dawnym znakiem, my żołnierze sercem prości, silni wiarą i nadzieją, że tam, kiedyś, świty dnieją. Starym ojców naszych szlakiem przez krew idziem w jutra wschody, z dawna pieśnią, dawnym znakiem, na śmiertelne idziem gody, by z krwi naszej życie wzięła Ta - co jeszcze nie zginęła. W pamiętnym roku szkolnym 1918/ 1919 szkoła w Mszance czynna była tylko przez 4 miesiące z powodu epidemii "hiszpanki" i braku opału. 10 listopada 1918r. poniosła szkoła tutejsza bolesną stratę przez śmierć katechety śp. ks. Andrzeja Kielarka- proboszcza i kanonika tutejszej parafii. Żal po stracie księdza proboszcza mieszał się z radością odzyskania wolnej Polski. Orły austriackie zastąpiono godłami polskimi, a grono tutejszej szkoły złożyło uroczyste ślubowanie Państwu polskiemu. Ach, jakże 'mi nie mówić o tych dniach radości, o tej chmurnej jesieni, gdy w szumiącym wietrze szedł nad wieś rodzinną pierwszy powiem wolność. Kiedyśmy pełną piersią pili to powietrze, nocą w ciemnych alejach stłoczeni szpalerem czekając, aż zapłonie świt nad Belwederem. Jagże ciebie przywitać, radosna swobodo? i czym uczcić najpiękniej? chyba tym uśmiechem i młodzieńczej poezji burzliwą urodą, co szła spiewem przez miasto i wracała echem. (Antoni Słonimski "Niepodległość") Po rozpadnięciu się Austrii wojska znajdujące się na frontach wracały do domu. Niestety, nie wrócili wszyscy, wielu padło na polu walki, walcząc pod obcymi sztandarami, a z byłych uczniów szkoły tutejszej zginęli: Jan Śliwa, Stanisław Lepa, Jan Wresiło, Wojciech Gubała, Jan Rycek, Jakub Szpyrka, Jakub Bobola. recytacja: Jest takie miejsce u zbiegu dróg, gdzie się spotyka z zachodem wschód, nasz pępek świata, nasz biedny raj; jest takie miejsce, taki kraj. Nad pastwiskami ciągnący dym, wierzby jak mary w welonach mgły; tu krzyż przydrożny, tam święty gaj; jest takie miejsce, taki kraj. Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić, załamać ręce, płakać i pić, ten święte prawo ma bez dwóch zdań; jest takie miejsce, taki kraj. Nadziei uczą ci, co na stos umieli rzucić swój życia los, za ojców groby, za trzeci maj; jest takie miejsce, taki kraj. Z pokoleń trudów, z ofiarnej krwi zwycięskiej chwały nadejdą dni. Dopomóż, Boże, i wytrwać daj! Tu nasze miejsce, to nasz kraj. Szkołę międzywojenną nękają braki funduszy, ale nauka trwa. Co roku 1 września uczniowie i nauczyciele rozpoczynają pracę. Ale był i inny wrzesień. Nie otworzyły się wówczas bramy polskich szkół. Tornistry leżały gdzieś zapomniane. Nie uśmiech i nie radość, ale głucha i bezsilna rozpacz targała serce każdego polskiego dziecka i każdego Polaka. Pogodne wrześniowe niebo pociemniało od czarnych skrzydeł niemieckich samolotów. Grad bomb sypał się na nasze wioski i miasta. Wróg siał strach i grozę. Pożary biły w niebo łunami ognia i dymów, a głuchy warkot czołgów dudnił dzień i noc po polskich drogach. recytacja - JAN BRZECHWA "PIOSENKA ŻOŁNIERSKA" napisana we wrześniu 1939r. Gdy padnie słowo "Ojczyzna", Wierny odpowie głos, I odmłodnieje siwizna, I odmłodnieje los, Nad Wisłą burza zawisła, W burzy młodnieje śpiew, W Wiśle woda nie wyschła, W żyłach nie wyschła krew. O, matko, mundur mi podaj - Ten sprzed dwudziestu lat, Krew moja jest znowu młoda Jak rozmarynu kwiat. O, matko, mój mundur szary Bóg mi kulami szył, Kulami uczył mnie wiary, Kiedy już brakło sił. Żołnierskie podaj mi buty - Te sprzed dwudziestu lat, W takt dumnej żołnierskiej nuty Pomaszeruję w świat. Co serce w prostocie wyzna, Tego nie trzeba kryć: Gdy padnie słowo "Ojczyzna", Znów będzie warto żyć. Szkoła w Mszance wskutek działań wojennych została zupełnie zniszczona. Nauczyciele wiele czasu i sił poświęcili na to, by stworzyć choćby najskromniejsze warunki do pracy. Wiele lat trzeba było czekać na prawdziwe odrodzenie szkoły. Dopiero w 1969r. społeczność Mszanki mogła być dumna z nowego budynku. O tym, jak wszystkim bardzo zależało na wybudowaniu nowej szkoły, pamiętają nie tylko nauczyciele i rodzice, ale także uczniowie, bowiem oni również uczestniczyli w tym dziele. Wszelka pomoc okazywała się niezbędną, gdyż piętrzące się trudności finansowe i organizacyjne, można było pokonać tylko dzięki czynom społecznym. W gazecie "Nowiny rzeszowskie" z dnia 20 sierpnia 1969r. odnajdujemy zapowiedź doniosłej uroczystości: MSZANKA MA 600 LAT Mieszkańcy Mszanki przygotowują się do obchodów jubileuszu 600-lecia założenia miejscowości. Właśnie 6 wieków temu Kazimierz Wielki nadał jej prawa wiejskie. Kulminacyjnym punktem uroczystości będzie przekazanie do użytku nowo wzniesionego siedmioklasowego budynku szkolnego. Korzystając z pomocy finansowej państwa, obiekt ten wznieśli gospodarze w czynie społecznym. Szkole Podstawowej nadane zostanie imię założyciela wsi- K. Wielkiego. Dnia 31 sierpnia 1969r. nastąpił ten ważny moment - oddanie do użytku nowej szkoły oraz odsłonięcie tablicy upamiętniającej 600-rocznicę nadania Mszance przez K. Wielkiego praw wiejskich. Wzorem naszych poprzedników my również pragniemy upamiętnić szczególny jubileusz, tym razem 100-lecia szkoły i z tej okazji zostało odsłonięte popiersie K. Wielkiego. Imię króla K. Wielkiego pozostało już bowiem w Mszance, gdyż jako założyciel wsi patronuje on do dziś Szkole Podstawowej. Przypomnijmy, co zapisali o tym wielkim władcy kronikarze: Następne lata przynoszą wiele zmian, reform: zmienia się ustrój, zmieniają się nauczyciele, a kolejne pokolenia opuszczają mury tej szkoły. Szkoła kształtuje młodego człowieka, uczy cierpliwości i odpowiedzialności za siebie i innych, dlatego drodzy uczniowie i absolwenci bądźcie wierni słowom naszego szkolnego hymnu: Opracowanie: Dorota Kozioł Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. numer podkładu: 5043 Jan Pietrzak OpisBallada patriotyczna TAKI KRAJ powstała ponad 15 lat temu. Wykonywał ją JAN PIETRZAK. A ponieważ właściwie nie straciła na aktualności, proponujemy ją również dzisiaj: Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi, zwycięskiej chwały nadchodzą dni. Dopomóż Boże i wytrwać daj! Tu nasze miejsce, to nasz kraj! Fragment tekstu:TAKI KRAJ - Jan Pietrzak (Muz.: Zbigniew Ray, sł.: Jan Pietrzak) Jest takie miejsce u zbiegu dróg, gdzie się spotyka z zachodem wschód, nasz pępek świata, nasz biedny raj... jest takie miejsce, taki kraj. Nad pastwiskami ciągnący dym, wierzby, jak mary w welonach mgły, tu krzyż przydrożny, tam święty gaj... Jest takie miejsce, taki kraj. Kto tutaj zechce w rozpaczy tkwić, załamać ręce, płakać i pić, ten święte prawo ma, ma bez dwóch zdań... Jest takie m... Dodano: 2022-04-01 06:30, aktualizacja: 2022-03-31 20:06 Giszowiec nazywany też osiedlem ogrodem zyska nowe atrakcyjne miejsce. Zakład Zieleni Miejskiej podpisał umowę na budowę fontanny solankowej w Giszowcu. Inwestycja powstanie u zbiegu ulic Wojciecha i Batalionów Chłopskich i jest wynikiem głosowania mieszkańców w budżecie obywatelskim. Po zimowej przerwie, od 1 kwietnia będzie można ponownie korzystać z tężni solankowej w parku Zadole. Tężnia solankowa, która powstała w ramach katowickiego budżetu obywatelskiego w 2019 roku była jedną z pierwszych w regionie. Kolejną inwestycją wykorzystującą solankę, będzie fontanna solankowa, również wybrana do realizacji w ramach BO. Projekt uzyskał ponad 3 tys. głosów mieszkańców. – W ramach ośmiu dotychczasowych edycji BO katowiczanie wybrali łącznie prawie 1000 projektów, z których ponad 800 o łącznej wartości ok. 118 mln zł już zostało zrealizowanych. Powstały nowe ławki, chodniki, drogi rowerowe, zielone skwery, boiska, wodne place zabaw w Dolinie Trzech Stawów i na osiedlu Tysiąclecia, lodowisko w Murckach i tężnia solankowa w Parku Zadole. Z efektów projektów korzystają tysiące mieszkańców – mówi Marcin Krupa, prezydent Katowic. – Budowana w Giszowcu fontanna będzie drugim miejskim obiektem wykorzystującym solankę. Od 2019 roku w parku Zadole, przy ul. Wczasowej znajduje się, znacznie większa od planowanej fontanny, tężnia solankowa. Ona także powstała jako projekt z budżetu obywatelskiego – dodaje prezydent. Fontanna solankowa powstanie u zbiegu ulic Wojciecha i Batalionów Chłopskich. Poza postawieniem samego wodotrysku zrealizowane zostanie również zagospodarowanie terenu znajdującego się w jej bezpośrednim sąsiedztwie. Polegać ono będzie na wyznaczeniu ścieżek, urządzeniu zieleni oraz umieszczenie elementów małej architektury, takich jak np. ławki czy kosze na śmieci. W Giszowcu powstanie więc nowa atrakcyjna przestrzeń dla mieszkańców. Zgodnie z umową wszystko powinno być gotowe jeszcze w tym roku. Umowa zawarta jest pomiędzy katowickim Zakładem Zieleni Miejskiej, a firmą Bestlajk z Będzina. Koszt fontanny wyniesie ok. 520 tys. złotych. Jednak aby doszło do podpisania tej umowy, katowicki ZZM musiał przeprowadzić aż 8 postępowań przetargowych. – Sytuacja na rynku wykonawców jest bardzo trudna. Już od dłuższego czasu ceny w budownictwie zmieniają się bardzo dynamicznie i stąd tak duży problem na wyłonienie wykonawcy tej inwestycji – mówi Magdalena Biela, zastępca dyrektora Zakładu Zieleni Miejskiej w Katowicach. Tężnia solankowa w parku Zadole Zanim skorzystamy ze zdrowotnych właściwości solanki w Giszowcu, można będzie skorzystać z zalet tężni solankowej w Zadolu. Już od najbliższego weekendu katowiczanie będą mogli korzystać z dobroczynnych właściwości solanki, gdyż od 1 kwietnia tężnia w parku zacznie działać. Nowością dla odwiedzających będzie ustawiony w pobliżu tężni jeden z trzech miejskich fortepianów, który tak jak dwa inne stojące w centrum miasta, jest ogólnodostępny. Można się więc spodziewać, że inhalującym się spacerowiczom będą często towarzyszyły przyjemne dla ucha nuty fortepianu. Tężnia jest zasilana solanką Zabłocką z Dębowca, wydobywaną od 1892 roku z odwiertu „Korona" z głęboko położonych złóż wód leczniczych – solanek jodkowych. Jest to naturalny surowiec o potwierdzonych właściwościach leczniczych przeznaczony do pielęgnacji zdrowia i urody, tradycyjnie stosowany do kąpieli i inhalacji. Fontanny i tężnie solankowe poprzez tworzenie mgiełki z jodowanej wody przyczyniają się, według ekspertów, do poprawy zdrowia osób przebywających w ich pobliżu. Wdychanie solanki może pomóc walczyć z takimi problemami zdrowotnymi jak np.: nadciśnienie tętnicze, schorzenia zatok i górnych dróg oddechowych, alergie, nerwica wegetatywna, niedoczynność tarczycy, czy choroby reumatyczne. Warto jednak pamiętać, że występują także przeciwwskazania dla wdychania mgiełki solankowej przez niektóre osoby. Przed korzystaniem z dobrodziejstw tężni należy więc bezwzględnie zapoznać się z dostępnym na miejscu fontanna solankowa Giszowiec Zakład Zieleni Miejskiej budowa 11 listopada 1918 roku spełniły się pragnienia i marzenia Polaków – nasza ojczyzna znów zaistniała na mapach świata i od tamtej daty na nich trwa. A my pamiętając o 123 latach bezdomności przodków czcimy fakt odrodzenia państwowości i granic wywieszając biało-czerwone flagi, biorąc udział w obchodach Narodowego Święta i powinnośćPo hucznych, ubiegłorocznych ceremoniach i wydarzeniach związanych z jubileuszem 100 – lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, przyszła rocznica kolejna. Świętowana już bez takiego rozmachu, ale nie mniej uroczyście i dostojnie. Świętowana również u nas w gminie i parafii a rozpoczęta o godzinie w kościele parafialnym w Garbowie mszą świętą w intencji ojczyzny. Słowa, które mogły zapaść w pamięci ze słów wielu, jakie w krótkim kazaniu powiedział ks. Rafała, to te, że patriotyzm obowiązuje każdego z nas i nikt z tego obowiązku nie może być zwolniony i nie chodzi o to, że mamy chwycić za broń ale naszą bronią – sztandarem codziennego patriotyzmu niech będzie uczciwa praca, wrażliwe sumienie, życie oparte na dekalogu, udział w ważnych dla Polski rocznicach i wydarzeniach. Kolejnym krokiem w obchodach, po zakończonej mszy, był przemarsz uczestników pod Dom Strażaka, gdzie przy pomniku upamiętniającym setną rocznicę odzyskania niepodległości, odśpiewano Hymn Państwowy.„Jest takie miejsce, taki kraj…”A kiedy wybrzmiało jego echo, w siedzibie OSP w Garbowie młodzież ze Szkoły Podstawowej im. Wandy Chotomskiej z Bogucina w programie artystycznym pod tytułem „Jest takie miejsce, taki kraj…” złożyła hołd tym, którzy o Polskę walczyli; za Polskę ginęli; w wolną i niepodległą Polskę głęboko wierzyli. I o tej wierze: niezłomnej i niegasnącej, która była kołem napędowym w dążeniu do tego, by Polska zrzuciła kajdany niewoli, opowiadała Bogucińska młodzież. Ale jak opowiadała! Stali na scenie niczym wojsko gotowe do rozpoczęcia defilady, ale zamiast mundurów przedstawicielki kobiecej większości mieli przepisowe: czarne oraz biało – granatowe stroje ożywione kotylionem w barwach flagi narodowej. W pierwszym szeregu (chciałoby się dokończyć: „podąża na bój!”), w samym jego środku spowity w długą białą sukienkę jawił się anioł i wszystko wskazywało na fakt, że symbolizował anioła wolności. A tuż obok, w tej samej linii, prężyli swe sylwetki wojacy w strojach z różnych epok poczynając od kosynierów Kościuszki, przez żołnierzy Napoleona a na Wojsku Polskim kończąc. I płynęły opowieści wierszem recytowane, śpiewem i melodią przeplatane. Pełne żaru, werwy i ekspresji. Wykonane głośno i wyraźnie, bez potknięć i pomyłek. Jednym słowem: perfekcja! A jakby tego było mało, anioł zaśpiewał i na skrzypcach zagrał a chór głosów zawtórował mu: „Uwierz Polsko!” Uwierzcie i Wy, którym nie dane było obejrzeć programu artystycznego, że młodzież z Bogucina spisała się na medal! I gdyby było można cofnąć czas bez wahania wsłuchałbym się ponownie w strofy wierszy, pieśni i piosenek zamknięte w tytułach:Polska idzie Tu wszędzie Polska Żołnierze Legionów Pójdziemy naprzód Piechota polska Podzielił nas zły los Wstań, Polsko moja!Uwierz Polsko! Miejcie nadzieję Szara piechota Legionyoraz Taki kraj, którego melodia i słowa w pamięci tak szybko nie umierają:Jest takie miejsce u zbiegu dróg, Gdzie się spotyka z zachodem wschód… Nasz pępek świata, Nasz biedny raj… Jest takie miejsce, Taki pastwiskami ciągnący dym, Wierzby jak mary, w welonach mgły… Tu krzyż przydrożny, Tam święty gaj… Jest takie miejsce, Taki tutaj zechce w rozpaczy tkwić, Załamać ręce, płakać i pić… Ten święte prawo Ma, bez dwóch zdań… Jest takie miejsce, Taki uczą ci, co na stos Potrafią rzucić swój życia los… Za ojców groby, Za Trzeci Maj… Jest takie miejsce, Taki pokoleń trudu, z ofiarnej krwi, Zwycięskiej chwały nadchodzą dni… Dopomóż Boże! I wytrwać daj… Tu nasze miejsce, To nasz kraj!Wielkie brawa!Po skończonym programie artystycznym deszcz braw spłynął na młodych wykonawców. Satysfakcję z dobrze spełnionego obowiązku powinni poczuć zarówno oni jak i ci, którzy opracowali scenariusz i przygotowali przedstawienie. Do tej drugiej grupy należeli nauczyciele: Katarzyna Topór: scenariusz i przygotowanie uczniów, Małgorzata Podolska: dekoracje i przygotowanie uczniów, Mariusz Wasik: oprawa muzyczna i akompaniament. Dziękujemy Wam wszystkim za chwile pełne wzruszeń; za słowa i nuty, które w serce zapadają i za to, że z taką pasją i oddaniem przemówiliście do nas, żebyśmy nie zapomnieli jaką długą i ciężka drogę przebyli nasi przodkowie, żebyśmy dzisiaj co rano budzić się w wolnym opadła, program się skończył a ci, którzy wytrwali i chcieli kontynuować obchody udali się zwartą grupą, ale już autokarem, do miejsc pamięci o narodowych bohaterach: pod obelisk na cmentarzu wojennym w Garbowie i na cmentarz Legionistów w Jastkowie. Wybrzmiał okrzyk: cześć i chwała bohaterom! Na kolejny trzeba będzie poczekać do 11 listopada 2020 roku. A czy będzie równie uroczyście i odświętnie celebrowany – przekonamy się jak tylko z kalendarzy zniknie kilkadziesiąt kartek z dniami i nocami, zatrzymując się na środzie Szkoła Podstawowa w BoguciniePoniżej mini-relacja video z występu dzieci na Akademii z okazji Święta Niepodległości.

jest takie miejsce u zbiegu dróg nuty